شاعرها و شعرها
هر دو کوچکند وقتی میخواهند لب باز کنند و بگویند عشق
وقتی که میبینند چه زیبا
نوشته بر تن تمام ذرات عالم و چونان جامه ای
چنان همه را در آن پیچانده ای که هیچ فصلی نیست
گاهی چه بیجا میکند دلم وقتی میپرسد
این همه میدوی مقصدت کجاست؟
چرا نمینشینی ؟عروج شاید روی صندلی کناری ات باشد
یا تاب خورده در تاب گره روسری ات
یا هم نشسته بر چینهای پیشنای ات
آماده ی برخواستن و در آغوش کشیدنت
گاهی به جای پاهایم ، دستانم را میخواهم
تا بسپارم به تو
و روی شانه های پرواز
بیایم سمتت ، مهربانا ?
یک کشور قوی را دوست دارم ?
قدرتی که خودمان ساخته باشیمش
خودمان یعنی اصیل باشد ریشه اش تا تنه اش در آسمان خودمان قد بکشد
نه اینکه پیوند کوچکی بر پیکره ی ملت دیگری باشد
در آسمان دیگری باشد
و اینقدر دور بشود که دستهایمان از آن کوتاه شود
از خودمان کوتاه شود از خاکمان از ریشه هایمان … هویتمان
قوی یعنی ملتی که از هرکجا که هست
می ایستد
بلند میشود و زانوهایش خم نمیشود
قوی ملتی که تمام دستهایش«غیرت» دارند برایش
پای انتخاب که می آید وسط
تمام انتخابها نشسته اند پشت دستهایش
ملتی که یک کلمه است در
حمایت از عروجش
یه کار کوچیک همیشه کوچیک نیست.مثل خریدن یه کفش یا یه روسری.جهان برای همه یکیه اما هر کدوم ما جهان بینیمون با اون یکی فرق داره گاهی فرقای بزززرگ و گاهی فرقای کوچیک.من وقتی موقع خرید فقط به ظاهر یا فقط به مارک یا فقط به مدل توجه کنم این کم کم نوع جهت گیریه انتخابم میشه فکرم میشه احساسم میشه من دوست داشتنمو از چشمم وام میگیرم یا از یه اسم دهن پر کن مثل مارک فلان! کم کم این میاد تو زندگیم .. حواسم نیست اما خودمو فراموش میکنم درحالیکه فکر میکنم خیلی دارم به خودم میرسم.نه! من یه چیز غلط یاد گرفتم … پشت ویترین مغازه ها … پشت فریب فروشنده ها یه چیزی یادم رفته
یادم نرفته که وقتی یه طرف «منفعت خودیه و اون طرف منفعت غیر خودی و آسیب به خودی ؛ باید منفعت خودی یعنی منفعت « واقعی» رو ؛ انتخاب کنم؟
زندگی گاهی شبیه نوازش یک گل
گاهی شبیه مبارزه با طوفان
گاه در آزمونی بزرگ
و گاهی بر بال های خوشبختی پریدن
لحظه لحظه اش اما لذت دارد ..
اگر نیت و عمل نه بیهوده و نه مریض؛
عاشق باشند?
